Η χωρίς προηγούμενο ενεργειακή κρίση θέτει εν αμφιβόλω την δυνατότητα όλων των καταναλωτών να πρόσβαση στην ενέργεια σε τιμές , θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα της απανθρακοποίησης ευρωπαϊκών οικονομικών του εξηλεκτρισμού της κατανάλωσης και δικαιολογεί την επανεξέταση της επάρκειας της τομεακής ρύθμισης της της ένωσης . Αυτό τονίζει το κείμενο της Γαλλικής προεδρίας που διανεμήθηκε προς τα κράτη μέλη στο πρόσφατο συμβούλιο ενέργειας σε με την ενεργειακή κρίση. το κείμενο, Γαλλική προεδρία επαναφέρει στο τραπέζι διαλόγου τις της για αλλαγές στο μοντέλο, στόχο τη και τον περιορισμό των συνεπειών της ενεργειακής κρίσης.

επισημαίνει η, υψηλές τιμές ενέργειας είναι να επιμείνουν τα επόμενα χρόνια της, οριακές και εξαιτίας αναμενόμενης αύξησης στην τιμή των άνθρακα.

υποστηρίζει εν Γαλλική προεδρία ;

Το παρόν μοντέλο αγοράς στηρίζεται στις βραχυπρόθεσμες τιμές που διαμορφώνουν οι θερμικές μονάδες (μονάδες συνδυασμένου κύκλου TGCC) που θα είναι σίγουρα οι οριακές μονάδες παραγωγής στη όλη τη διάρκεια της πράσινες μετάβασης, δηλαδή μονάδες χαμηλού CAPEX και υψηλού OPEX. μονάδες αυτές θα προσφέρουν στο σύστημα την απαιτούμενη ευελιξία λόγω της αυξανόμενης διείσδυσης ΑΠΕ, που όμως χαρακτηρίζονται από υψηλή στοχαστικότητα.

Η πράσινη μετάβαση απαιτεί μονάδες μηδενικού αποτυπώματος νθρακα, επενδύσεις ψψηλού capex και αμηλού OPEX. Οι μονάδες αυτές παρόλο θα αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό στο μείγμα παραγωγής τα επόμενα χρόνια με πολύ χαμηλό μεταβλητό κόστος σημερινό μοντέλο αγοράς δεν θα επιτρέψουν στο μείγμα , δηλαδή με άλλα λόγια ο καταναλωτής δεν της πράσινης μετάβασης , μια και οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας θα διαμορφώνονται σε πολύ υψηλά επίπεδα από τις οριακές μονάδες φ.α.

Επίσης, η Γαλλική προεδρία τονίζει ότι υπονομεύεται η ίδια η πράσινη μετάβαση που στηρίζεται στην αντικατάσταση της θερμικής ενέργειας στη, τα κτίρια και μεταφορές με τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας (électricité). Καμία επιχείρηση δεν θα προβαίνει σε υψηλού κόστους επενδύσεις για χρήση ενέργειας εάν οι τιμές της είναι πολύ υψηλές.

Γαλλική πρόταση λοιπόν καταλήγει ότι θα πρέπει :

1. Pour σημερινό μοντέλο να διατηρηθεί μόνο για τις τεχνολογίες που θα δίνουν την αναγκαία ευελιξία στο σύστημα, δηλαδή οι τιμές αποζημίωσης τους θα καθορίζονται βάσει του οριακού κόστους ενώ
2. Οι τεχνολογίες μηδενικού αποτυπώματος θα συνάπτουν μακροχρόνιες συμβάσεις υποχρεωτικά, ώστε να εξασφαλίζουν χρηματοδότηση και ταυτόχρονα ο καταναλωτής να τύχει του χαμηλού μεταβλητού κόστους τους.