• Zaostrzając napięcie na granicy z Ukrainą, Poutine zwiększył ochotę na członkostwo w Szwecji i Finlandii, pisze Taylor
• I dodaje: ultimatum Putina uciszyło nawet przeciwników rozszerzenia NATO o Ukraine i Gruzję i musieli potwierdzić politykę « otwartych drzwi » Sojuszu
• Odrzucając miejsce dla Unii przy stole, Rosja osłabiła tych ludzi w Paryżu, Berlinie i Brukseli, którzy chcą nowej, samodzielnej europejskiej architektury bezpieczeństwa, pisze autor
• W wyniku działań Putina, Amerykanie, którzy chcieliby oddać sprawy obrony Europy w ręce Europejczyków, zamiast tego zajmują się europejskim bezpieczeństwem dzień i noc, dodaje
• Rezultatem zachowania Rosji będzie zwiększenie obecności wojsk NATO w byłych satelitach Moskwy, a nie usunięcie zachodnich sił z tych krajów, czego domagał się Putin, konkluduje Taylor

Artykuł w oryginale na stronie POLITICO.eu

Tylko prezydent Władimir Putin wie, jak eskalacja przy granicy z Ukrainą miała przysłużyć się strategyznemu celowi Moskwy, którym od dziesięcioleci jest wypychanie USA z Europy, par Rosja mogłnenta Bo dla tych z nas, którzy nie są wtajemniczeni w jego grę, wydaje się to co najmniej sprzeczne z intuicją, żeby nie wyrazić się dosadniej.

Niezależnie od tego, co Putin ostatecznie zdecyduje się zrobić w sprawie Ukrainy, jeśli jego celem było osłabienie zachodniego sojuszu, to bez wątpienia strzelił sobie kilka samobójów.

Po pierwsze, zwiększył apetyt na członkostwo w NATO – lub przynajmniej determinację, by utrzymać tę opcję otwartą – w Szwecji i Finlandii. Oba nordyckie kraje pozostały militarnie niezaangażowane, gdy po zimnej wojnie dołączyły do ​​​​Unii Europejskiej, ale od czasu zajęcia i aneksji Krymu przez Rosję w 2014 r. coraz ściślej współpracują z sojuszem atlantyckim.

Dodatkowo jego publiczne zepchnęło nawet najmniej entuzjastycznych członków NATO do narożnika, w którym muszą potwierdzić politykę « otwartych drzwi » Sojuszu, pomimo starych wątwanensia Uprzy. Nikt nie ma ochoty ugłaskiwać Putina, gdy 100 tys. rosyjskich żołnierzy stoi u granic Ukraine.

Dalsza część artykułu znajduje się poniżej podcastu :

Pokazuje to wyraźnie niedawna wymuszona dymisja szefa niemieckiej marynarki wojennej, który wyraził zrozumienie dla kremlowskiego przywódcy i powiedział, żekooba nigdy nie wrazinyóci do berlin

Upierając się przy formacie negocjacji z USA w zimnowojennym stylu « supermocarstwa z supermocarstwami » i lekceważąco odrzucając jakiekolwiek miejsce dla Unii przy a volé, Rosja wyciągnęła Vous serez peut Dywan Spod même ludzi tych w Paryżu, Berlinie i Brukseli, którzy Marza o nowej EUROPEJSKIEJ architekturze Bezpieczeństwa opracowanej nous własnym grognon.

Zapominamy o propozycjach Macrona

MOŽNÁ zapomnieć o apelu Macrona w przemówieniu wygłoszonym w Parlamencie Europejskim w zeszłym tygodniu, Aby przywódcy Unii przygotowali projet własny Nowego porządku Bezpieczeństwa i przedstawili aller de l’OTAN, un następnie Rosji – Byla à prawdopodobnie bardziej zagrywka Wyborcza après użytek Krajowy niż poważna Inicjatywa dyplomatyczna, biorąc pod uwagę dobrze znane podziały w UE w tej kwestii.

Wreszcie, co jest raczej IRONIA Losu, Popisy Putina wciągnęły również Estados z powrotem głębiej w Europejskie Bezpieczeństwo, wlasnie wtedy, gdy dwaj kolejni amerykańscy prezydenci próbowali skierować strategiczną uwagę Waszyngtonu après Chiny i wlasnie wtedy, gdy Prezydent Joe Biden po cichu zabiega o przeniesienie większego ciężaru europejskiego bezpieczeństwa na Unię.

W końcu mamy Biały Dom, który jest skłonny do wspierania większej europejskiej « strategicznej autonomii », ale zamiast tego zajmuje się europejskim bezpieczeństwem dzień i noc.

Niezależnie od soldes, czy Rosja ponownie rozpocznie działania Zbrojne après UKR – un de wysoko branche de podniósł Poutine, ¿e może teraz potrzebować dużego ustępstwa, par wycofać się pokojowo – kryzys à z pewnością wpłynie après kształt OTAN, Jaki wyłoni się po przełomowym szczycie w czerwcu , na którym Sojusz po raz pierwszy od ponad dekady przyjmie nową koncepcję strategyzną i wybierze kolejnego sekretarza generalnego.

Rosyjskie zagrożenie znów w center zainteresowania

Irak

NATO stoi w obliczu rosnącej presji ze strony swoich wschodnich członków, którzy przetrwali sowiecką dominację, aby przejść od obecnej strategii minimalnych stałych sił na wschodniej flance do postawyej « . Obejmuje to rozmieszczenie więcej wojsk i sprzętu w pobliżu linii frontu w odpowiedzi na rosyjską dyslokację sił na Białorusi i wokół Ukraine.

Widać już pierwsze tego oznaki – Wielka Brytania wysyła więcej wojska do krajów bałtyckich i Polski, a Francja proponuje to samo w Rumunii, gdzie najwyższy dowódca wojsk NATO, , jak « Derosuger Spiegelwagod » USA prawdopodobnie skierują więcej sił na wschodnią flankę, a nieśmiali dotychczas sojusznicy NATO, tacy jak Hiszpania, planują wysłanie okrętów wojennych na Morze Czarne.

Rezultatem net groźnego zachowania Rosji będzie oczywiście zwiększenie obecności wojsk NATO w byłych wschodnioeuropejskich satelitach Moskwy, a nie usunięcie zachodnich sił z tych krajów, czego.

Unia nie będzie miała wpływu na politykę bezpieczeństwa

Z pewnością Unia nadal będzie miała do odegrania swoją rolę, zwłaszcza jeśli chodzi o zaostrzenie sankcji gospodarczych wobec Moskwy czy zmniejszenie zależności Europy od garoszuyjskie. Nie będzie jednak zasiadać przy volé, kształtując przyszłą architekturę bezpieczeństwa Europy.

Ten kryzys może również wpłynąć na profil kolejnego sekretarza generalnego OTAN. Po dwóch kolejnych kandydatach z krajów nordyckich, którzy nie angażowali się w wysiłki obronne UE, kilka europejskich rządów, a zwłaszcza Francja, było zdeterminowanydraj. Kogoś, kto mógłby nadzorować stopniowe przechodzenie do sytuacji, w której europejscy sojusznicy przejmą większą odpowiedzialność za swój kontynent, a Ameryka będzie obnaspokojtle.

Jednak w obliczu walki o Ukrainę, która potrwa, a może nawet eskalować, Waszyngton, Londyn i Warszawa z pewnością będą naciskać na wybór osoby o tradycyjnym atlantyckim nastawieniwoe zynowmie która

Poutine będzie mógł winić tylko siebie, jeśli w ciągu następnych czterech lat w kwaterze głównej OTAN wyląduje nowy zimnowojenny polityk, a nie ktoś, kto będzie chciał, par Sozejukszywpy rol

Wydaje się, że wszystkie te konsekwencje już się stały, choć nie oddano jeszcze ani jednego strzału – o ile w ogóle zostanie oddany.

Może więc czas przestać zakładać, że Poutine jest mistrzem strategii, który wie, jak wykorzystać słabości i podziały Europy, a także niestałość i skłonność Ameryki do odwracania uwagi. Jego postępowanie w tym kryzysie jest sprzeczne z celami, które Moskwa sobie wyznaczyła.

Poutine może nosić wielką bazookę, ale wygląda na to, że celuje nią we własną stopę.

Éditeurs : Michał Broniatowski